Wespazjan Lanckoroński – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Biskup Kamieniecki | |
| Okres sprawowania |
1670-1677 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
6 października 1670 |
| Sakra biskupia |
1670 |
Wespazjan Lanckoroński herbu Zadora (ur. 1612 w Krakowie, zm. 1677 we Lwowie) – biskup kamieniecki od 1670, sekretarz królewski.
Od 1628 studiował na uniwersytecie jezuickim w Würzburgu. W 1630 wstąpił do nowicjatu jezuitów w prowincji Trewiru. W 1641 został profesorem egzegezy biblijnej w kolegium jezuickim w Krakowie. W 1642 zdymisjonowany z zakonu, został księdzem diecezjalnym. W 1645 został sekretarzem królewskim. W 1647 przebywał w Padwie. W 1659 mianowany kanonikiem i kustoszem sandomierskim. W tym też roku król Jan II Kazimierz mianował go swoim rezydentem w Wiedniu, skąd przesyłał swoje raporty i rozpowszechniał tam królewską gazetę Merkuriusz Polski. W 1670 został biskupem kamienieckim. W 1672 brał udział w sześcioosobowej radzie wojennej w czasie obrony Kamieńca Podolskiego, choć formalnie do niej nie należał. 26 sierpnia w obliczu załamania nerwowego przeprowadził uchwałę ludności o poddaniu się Turkom. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa podolskiego w 1674 roku[1], podpisał jego pacta conventa[2].
- ↑ Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 154.
- ↑ Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey Między Warszawą a Wolą, przez opisane Artykuły do samego tylko Aktu Elekcyey należące, uchwalony y postanowiony, Roku Pańskiego Tysiąc Szesc Set Siedmdziesiat Czwartego, dnia Dwudziestego Miesiaca Kwietnia., s. 28.