Wojownik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ten artykuł dotyczy osoby zajmującej się walką. Zobacz też: inne znaczenie terminu Wojownik i Wojownicy.

Wojownik (dawniej: woj) – osoba zajmująca się walką (niekoniecznie profesjonalnie).

W społeczeństwach plemiennych w toczenie wojen bywała zaangażowana cała męska część populacji, np. u Gurkhów, Maorysów oraz w dawnych plemionach celtyckich, germańskich i słowiańskich. W bardziej rozwiniętych społeczeństwach wojownicy często tworzyli własną kastę lub stan^[1].

W czasach feudalizmu wasalowie formowali samodzielną klasę wojowników – rycerzy, mimo że w walce uczestniczyli także przedstawiciele innych stanów.

Wojownicy zawodowi to ludzie opłacani należący do jednej z dwóch kategorii:

• żołnierz, gdy walczy w imieniu swojego państwa:
• najemnik, gdy jego służba ma charakter czysto komercyjny i nie ma związku z narodowością danej osoby.

Ocena osoby uczestniczącej w aktach przemocy jest subiektywna i w dużej mierze zależy od okoliczności. W wielu przypadkach istnieją trudne do rozstrzygnięcia spory co do faktu, czy dana osoba jest lub była chuliganem, gangsterem, terrorystą, rebeliantem, bojownikiem o wolność, najemnikiem czy żołnierzem.

W wielu społecznościach w których występują wyspecjalizowane klasy wojowników, wykształcono kodeksy etyczne, aby wojownicy nie stali się zagrożeniem dla społeczeństwa. Kodeksy wojownika często posiadają elementy wspólne i zazwyczaj przywiązują dużą wagę do wierności, odwagi i honoru. Przykładowe kodeksy to:

• kodeks rycerski
• kodeks kawaleryjski
• kodeks żołnierski
• Pasztunwali
• Bushidō