Yongle – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Yongle

Imię chińskie osobiste Pismo tradycyjne 棣 Hanyu pinyin Dì
Imię chińskie świątynne Pismo tradycyjne 成祖 lub 太宗 Hanyu pinyin Chéngzǔ lub Tàizōng
Imię chińskie pośmiertne Pismo tradycyjne 文帝 Hanyu pinyin Wēndì
Nazwisko rodowe chińskie Pismo tradycyjne 朱 Hanyu pinyin Zhū
cesarz Chin
Okres	od 17 lipca 1402 do 12 sierpnia 1424
Era panowania	Yǒnglè (永樂)
Poprzednik	Jianwen
Następca	Hongxi
Dane biograficzne
Dynastia	Ming
Data urodzenia	2 maja 1360
Data śmierci	12 sierpnia 1424
Ojciec	Hongwu

Yongle (chiń. 永樂; imię osobiste: Zhu Di, chiń. 朱棣; ur. 2 maja 1360, zm. 5 sierpnia 1424^[1]) – trzeci cesarz Chin z dynastii Ming, panujący od 17 lipca 1402 r. aż do śmierci.

Był czwartym synem założyciela dynastii Ming, Hongwu. W chwili śmierci swojego ojca rezydował w Pekinie, będąc dowódcą wojsk strzegących północnej granicy, i wykorzystał swoją pozycję do obalenia prawowitego następcy tronu, swojego bratanka Jianwena, po niemal czteroletniej krwawej wojnie domowej. Przeniósł stolicę z Nankinu do Pekinu, skąd w trakcie swojego panowania podjął pięć wielkich zwycięskich wypraw przeciwko mongolskim koczownikom, które zapewniły Chinom bezpieczeństwo. Próbował także podbić Wietnam. Za jego panowania eunuch Zheng He rozpoczął swoje wielkie wyprawy morskie.

• C.P. Fitzgerald: Chiny. Zarys historii kultury. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974.
• L. Carrington Goodrich, Chaoying Fang: Dictionary of Ming biography, 1368-1644. Volume I. New York: Columbia University Press, 1976. ISBN 0-231-03801-1.
• Witold Rodziński: Historia Chin. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydaw., 1974.