Zamczysko na Łysinie – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Wed Oct 24 2018
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
![]() | ||
stanowisko dokumentacyjne | ||
Państwo | ||
---|---|---|
Województwo | ||
Mezoregion | ||
Data utworzenia |
2009 | |
Akt prawny |
Rozporządzenie nr 8/09 Wojewody Śląskiego z dnia 12 czerwca 2009 r.[1] | |
Powierzchnia |
0,872 ha[1] | |
Położenie na mapie gminy Łękawica | ||
Położenie na mapie Polski | ||
Położenie na mapie województwa śląskiego | ||
Położenie na mapie powiatu żywieckiego | ||
![]() | ||
|
Zamczysko lub Skamieniałe Miasto – osuwisko skalne na Łysinie (zwanej też Ścieszków Groniem) w Beskidzie Małym[2]. Znajduje się na południowej stronie szczytu, tuż pod jego szczytem. Jest to skalny wąwóz z pionowymi ścianami, wielkimi głazami i jaskiniami. Wysokość ścian dochodzi do kilkunastu metrów. Miejsce to znane było już Andrzejowi Komonieckiemu, który w „Dziejopisie żywieckim” tak o nim pisał: ... w górze Łysinie są dziury albo lochy szerokie i głębokie, między wielkimi skałami w ziemi będące, które skryte są i dość ich nie można”. Najgłębszą i najdłuższą z tych jaskiń jest Jaskinia Lodowa w Zamczysku o długości 59 m i głębokości 10 m. Znana jest z tego, że jeszcze w czerwcu stwierdzono występowanie w niej lodowych stalaktytów. Jest to najniżej położona w Polsce jaskinia, w której w lecie obserwowano występowanie lodu[2]. Oprócz niej jest kilka mniejszych jaskiń, mających długość tylko kilku metrów. Są to: Jaskinia w Zamczysku, Jaskinia Strzelista, Nora w Wantach[3].
Zamczysko porasta las bukowy z domieszką klonów, jarzębin, brzóz oraz krzakami malin. Z ciekawszych gatunków paproci występują w nim: zanokcica skalna, zanokcica zielona, paprotka zwyczajna, są też rzadkie gatunki mchów. Od 2009 r. obszar Zamczyska o powierzchni 0,87 ha objęty został ochroną jako stanowisko dokumentacyjne „Zamczysko na Ściszków Groniu”[2].
Jak z wieloma tego typu miejscami, również z Zamczyskiem wiążą się legendy. Według jednej z nich istnieje stąd podziemne przejście aż na Babią Górę. Ludowe przekazy mówią, że kiedyś mieszkał tutaj piekarz[2].
Skały Zamczyska są atrakcyjne również dla wspinaczy skałkowych i dla uprawiających bouldering. W latach 70. XX wieku wspinano się tutaj metodą „na wędkę”. Wspinacze przeszli kilkanaście dróg wspinaczkowych. Najtrudniejsza z nich ma VI.4+ w skali trudności Kurtyki. W 1988 r. Krzysztof Małysz, Piotra Antecki i Czesław Szura na trzech najbardziej do tego celu nadających się ścianach wykonali zabezpieczenia (stałe przeloty)[4].
Skały Zamczyska mają wysokość do 12 m. Wspinacze przeszli kilkanaście dróg wspinaczkowych. Najtrudniejsza z nich ma VI.4+ w skali trudności Kurtyki. W 1988 r. na trzech najbardziej do tego celu nadających się ścianach wspinacze zamontowali stałe punkty asekuracyjne (ringi)[4], na pozostałych wspinaczka tradycyjna (trad). W 2019 r. było już 26 dróg. Oprócz nich są 33 drogi dla boulderingowców. Ich trudności podano w skali francuskiej[5].
- Kula
- Nagły atak druciarza; VI.2+
- Flamingo k...wa; VI.2+
- Szczyty nietoperza; VI.3
- Kometa Marleya; VI.4
- Kwasy; VI.4+
- El Cap
- Pozdrowienia z fatherlandu; V, trad
- Ryski; VI.2
- Dilferek; VI
- Mściciel na mountainbiku; V+, trad
- Mściciel na alufelgach; IV, trad
- Alufelgi wprost; V, trad
- Prawe alufelgi; V+, trad
- Danie drwala; IV, trad
- Droga do gwiazd; V+, trad
- Jim and Andre; VI
- ''Lewy Kisiel; VI
- Prawy Kisiel; VI
- Kancik; VI.1
- Świecznik; VI.3?
- Prawy świecznik; VI
- Zocha
- Śmierć dziecioroba; V+
- Kant; VI?
- Komin; V
- Brasil; VI.3+
- Środek Zochy; VI.1
- Prawa Zocha; VI.1
- Bez nazwy; 6b
- Bez nazwy; 6a+
- Bez nazwy; 6a
- Bez nazwy; 6a
- Bez nazwy; 6a
- Bez nazwy; 6a
- Bez nazwy; 7b
- Bez nazwy; 6c
- Nad jaskinią
- Lewa ryska; 6b
- Bez nazwy; 6c
- Bez nazwy; 6a
- Zacięcie; 4
- Bez nazwy; 4
- Okap nad jaskinią; 6a
- Bez nazwy; 5
- Wyjście z mroku; 7c?
- Prawa ryska; 4
- Dzwon
- Gruby trawers; 6c
- Dominator; 7c
- Electric blue; 7a
- Zaklinacz deszczu; 7a
- Prawy kant; 7a+
- Estetyczny filarek; 5+
- Ryska za Dzwonem; 5
- Bez nazwy; 6c
- Bez nazwy; 4
- Bez nazwy; 6b
- Bez nazwy; 6bb+
- Bez nazwy; 7a
- Chromosom; 7a[5].
Zamczysko znajduje się w granicach wsi Łysina i Kocierz Rychwałdzki w województwie śląskim, w powiecie żywieckim[6].
- Szlaki turystyczne
Kocierz Rychwałdzki – Ścieszków Groń – Przełęcz Płonna – Kucówki – Czarne Działy – Gibasówka – Wielki Gibasów Groń – Przełęcz pod Mladą Horą – Mlada Hora – rozstaje Anuli – Smrekowica – rozdroże pod Smrekowicą – Suwory – Krzeszów[7]
- ↑ a b Stanowisko dokumentacyjne Zamczysko na Ściszków Groniu, [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [online], Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska [dostęp 2018-10-24].
- ↑ a b c d Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 167–168, ISBN 978-83-62460-50-2.
- ↑ Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2024-05-01].
- ↑ a b Szczyty Beskidu Małego. Ścieszków Groń [online] [dostęp 2015-10-07].
- ↑ a b Grzegorz Rettinger, Beskidy Zachodnie i Pogórze. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2019, s. 111–117, ISBN 978-83-947825-2-8.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-02-17].
- ↑ Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.