Zdjęcie fotograficzne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zdjęcie fotograficzne, zdjęcie, fotografia – ogólna nazwa czegoś, co zostało sfotografowane, czyli sam obraz zapisany dowolną techniką fotograficzną.

Fizycznie obraz ten może występować w kilku postaciach – negatyw, slajd (diapozytyw, przezrocze), odbitka fotograficzna, a także obraz utrwalony bezpośrednio w postaci cyfrowej. To, co w potocznym języku nazywa się zdjęciem, czyli obraz oglądany na papierze fotograficznym (odbitka), to tylko jedno z zastosowań tego terminu.

Istnieją dwie zasadnicze techniki zapisu fotografii. W przypadku techniki srebrowej (czyli fotografii tradycyjnej) zdjęcie fotograficzne po naświetleniu na filmie przyjmuje postać obrazu utajonego, po czym w procesie wywoływania zmienia się w obraz jawny. W technice cyfrowej podziału takiego nie ma, a obraz przyjmuje od razu „jawną” postać cyfrową.

• Pierwszym sfotografowanym człowiekiem był Jan Werbowski, Polak, uczestnik wojen napoleońskich^{[potrzebny przypis]}. Sfotografował go Jacques Daguerre metodą dagerotypu. Naświetlanie trwało 30 minut, przez które Werbowski nie mógł się ruszać.
• Pierwsze zdjęcie, jakie zostało wykonane na świecie, zrobione było przez Nicéphore’a Niépcego i było naświetlane około 8 godzin. Zdjęcie przedstawia widok z jego okna^[1].
• Pierwszy autoportret wykonał Robert Cornelius w 1839 r., siadając na fotelu przed obiektywem na nieco ponad minutę, a następnie samemu zakrywając obiektyw. Zdjęcie to można uznać za pierwsze wykonane kiedykolwiek selfie^[1].
• codziennie przesyłanych jest 500 mln zdjęć do internetowych portali społecznościowych takich jak Facebook, Instagram, Snapchat^[2].

• fotografia barwna
• fotografia monochromatyczna
• fotografia cyfrowa
• sepia
• kinografika