pl.wikipedia.org

Ziemia kujawska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Klemens VI, papież, w sprawie zwrotu Polsce ziemi kujawskiej i dobrzyńskiej przez zakon krzyżacki. - dokument z 1342 roku.

Ziemia kujawska (łac. Terra Cuiaviensis) – polska jednostka terytorialna w średniowieczu.

W 1138 r. ziemia kujawska wraz z Mazowszem stały się dzielnicą Bolesława IV Kędzierzawego. Po nim ziemię tę posiadał jego syn Konrad I mazowiecki, który z kolei w 1236 r. nadał ją Kazimierzowi I kujawskiemu[1].

Ziemia kujawska w okresie rozbicia dzielnicowego ulegała podziałom między książętami, przez co obszar ten w XIV wieku podzielono na dwa województwa: brzeskokujawskie i inowrocławskie (początkowo zwane gniewkowskim)[1][2].

 Osobny artykuł: Herb Kujaw.

  1. ↑ a b Województwo Brzesko-kujawskie. W: Zygmunt Gloger: Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Kraków: 1903.
  2. ↑ Województwo Inowłocławskie z ziemią Dobrzyńską. W: Zygmunt Gloger: Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Kraków: 1903.