Zygmunt Hajduk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zygmunt Hajduk

Ks. prof. dr hab.
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1935[1] Łódź[1]
Data i miejsce śmierci	17 stycznia 2025 Mikołów
Wyznanie	katolicyzm
Prezbiterat	1959[1]

Zygmunt Hajduk (ur. 3 kwietnia 1935 w Łodzi, zm. 17 stycznia 2025 r. w Mikołowie^[2]) – polski duchowny katolicki, dr hab. prof.^[1][3]

W 1959 r. został wyświęcony na kapłana, natomiast w 1963 r. ukończył studia filozoficzne na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego^[1]. W 1968 r. obronił rozprawę doktorską pt. Wyjaśniająca funkcja teorii fizykalnej w ujęciu Karola Gustawa Hempla, w 1984 r. habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej O akceptacji teorii empirycznej^[1].

W 1985 r. został zatrudniony na stanowisku docenta, w 1992 r. uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego, następnie 26 lutego 1996 otrzymał tytuł profesora za monografię zatytułowaną Temporalność nauki. Kontrowersyjne zagadnienia dynamiki nauki, a w 1999 objął funkcję profesora zwyczajnego^[1][3]. Pracował w Instytucie Filozofii Przyrody i Nauk Przyrodniczych na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II^[3].

• 2015: Medal za Zasługi dla KUL^[1]

Przykładowe publikacje^[3]:

• 2005: Z teorii epistemicznego wartościowania: logika wartościowania
• 2006: Między filozofią przyrody a filozofia nauki. Zarys autobiogramu: studia, badania, dydaktyka, praca organizacyjna w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II