طالب – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny

transliteracja:

(1.1) ISO: ṭālib

(2.1-2) ISO: ṭālaba

wymowa:

(1.1) IPA: ['tˁaːlib]

(2.1-2) IPA: ['tˁaːlaba]

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) student^[1]

(1.2) żądanie, wymaganie

(1.3) postulat

czasownik

(2.1) żądać, wymagać^[2]

(2.2) postulować

odmiana:

(1) lp طالب (ṭālib); du طالبانِ (ṭālibāni); lm طلاب (ṭullāb)

(2) forma III.

przykłady:

(1.1) .هو طالب في الجامعة → On jest studentem uniwersytetu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) طالب لغة

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. طالبة ż, طلب m, مطالب m, مطالبة ż

czas. طلب

przym. مطالب

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) arab. ط ل ب • źródłosłów dla paszto طالب

uwagi:

źródła:

transliteracja:

t̤ā-lib

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pytający, żądający^[1]

(1.2) kandydat^[1]

(1.3) miłośnik^[1]

(1.4) student, uczeń^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. طالبه

związki frazeologiczne:

etymologia:

źródłosłów dla ang. Taliban, niem. Talib

uwagi:

źródła: