dowód osobisty – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
- wymowa:
- IPA: [ˈdɔvut ˌɔsɔˈbʲistɨ], AS: [dovut osobʹisty], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• akc. pob. ⓘ
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) adm. dokument identyfikujący osobę oraz poświadczający jej obywatelstwo; zob. też dowód osobisty w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
- przykłady:
- (1.1) Policjant nawet nie spojrzał w dowód osobisty zatrzymanego.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dostać / wyrobić dowód osobisty • książeczkowy dowód osobisty • kradzież dowodu osobistego • okazać / pokazać dowód osobisty • numer dowodu osobistego • tymczasowy dowód osobisty • podrobić / sfałszować dowód osobisty • wyjąć dowód osobisty
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) dowód tożsamości
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) letërnjoftim m
- angielski: (1.1) identity card, ID card, ID
- arabski: (1.1) بطاقة شخصية
- azerski: (1.1) şəxsiyyət haqqında şahadətnamə
- baskijski: (1.1) nortasun-agiri
- białoruski: (1.1) пасведчанне асобы n
- czeski: (1.1) občanský průkaz m
- estoński: (1.1) isikutunnistus, ID-kaart
- fiński: (1.1) henkilötodistus
- francuski: (1.1) carte d'identité ż
- gruziński: (1.1) პირადობის მოწმობა
- hiszpański: (1.1) carné de identidad m
- kazachski: (1.1) жеке бас куәлігі
- luksemburski: (1.1) Identitéitskaart
- niemiecki: (1.1) Personalausweis m
- nowogrecki: (1.1) ταυτότητα ż, δελτίο ταυτότητας n
- polski język migowy:
- rosyjski: (1.1) удостоверение личности n
- słowacki: (1.1) občiansky preukaz m
- szwedzki: (1.1) identitetskort n, ID-kort n, identitetshandling w
- węgierski: (1.1) személyi igazolvány
- włoski: (1.1) carta d'identità ż
- źródła: