pl.wiktionary.org

poniedziałek – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wymowa:
, IPA: [ˌpɔ̃ɲɛ̇ˈd͡ʑawɛk], AS: [põńėʒ́au̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pierwszy dzień tygodnia; zob. też poniedziałek w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W poniedziałek idę do pracy na ósmą.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Poniedziałek Wielkanocnylany poniedziałekoblewany poniedziałekdziś jest / mamy poniedziałek • napisać / przygotować / przynieść coś na poniedziałek • odbywać się / przyjść w poniedziałek • od poniedziałku do wtorku / środy itd.
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) dzień tygodnia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poniedziałkowanie n
czas. poniedziałkować ndk.
przym. poniedziałkowy
skr. pon.[1][2], pn.[1][2]
związki frazeologiczne:
szewski poniedziałek
etymologia:
prasł. *ponedělъkъdzień następujący po niedzieli[3]
uwagi:
(1.1) zobacz też: poniedziałekwtorekśrodaczwartekpiąteksobotaniedziela
tłumaczenia:
źródła: