sandał – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny

wymowa:

IPA: [ˈsãndaw], AS: [sãndau̯], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) obuw. rodzaj otwartego obuwia składającego się z podeszwy i rzemieni, które utrzymują go na stopie; zob. też sandały w Wikipedii

(1.2) bot. zob. sandałowiec

(1.3) pot. aromatyczne drewno z drzewa sandałowca

odmiana:

(1.1)

(1.2)

(1.3)

przykłady:

(1.1) Suną się z trudem ze stopnia na stopień krwawe jej sandały, bezwładnie w ręku zwisa ociężały miecz^[3].

(1.3) Z wszystkich wonnych zapachów – sandału, tagary, błękitnego lotosu i jaśminu – aromat cnoty jest najsłodszy^[4].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. sandałek

przym. sandałowy

związki frazeologiczne:

mieć uszy jak Jezus sandały

etymologia:

(1.1) niem. Sandale, franc. sandale^[1]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sandal, rzemienny toe-strap, Jesus sandal, Jesus shoe, zapinany na kostce ankle-strap, wieczorowy evening sandal; (1.2) sandalwood; (1.3) sandalwood
• arabski: (1.1) صندل
• azerski: (1.1) tufli, səndəl
• baskijski: (1.1) sandalia
• bułgarski: (1.1) сандал m
• duński: (1.1) sandal w
• esperanto: (1.1) sandalo; (1.2) santalo
• francuski: (1.1) sandale ż, sandalette ż, rzemienny nu-pied m
• hiszpański: (1.1) sandalia ż; (1.2) sándalo m; (1.3) sándalo m
• jidysz: (1.1) סאַנדאַל m (sandal); (1.2) צינדל n (cindl); (1.3) צינדלהאָלץ n (cindlholc)
• kaszubski: (1.1) zandala ż
• łaciński: (1.1) crepida ż
• niemiecki: (1.1) Sandale ż, rzemienny Sandale mit Zehenriemchen ż
• norweski (bokmål): (1.1) sandal m
• norweski (nynorsk): (1.1) sandalsko m, sandal m
• tamilski: (1.1) செருப்பு lm
• ukraiński: (1.1) сандалій m
• włoski: (1.1) sandalo m; (1.2) sandalo m; (1.3) sandalo m

źródła: