trotuar – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny

wymowa:

IPA: [trɔˈtu^war], AS: [trotu^u̯ar], zjawiska fonetyczne: epenteza ł 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. część ulicy odgrodzona krawężnikiem od jezdni, przeznaczona dla ruchu pieszego^[1]

odmiana:

(1.1)

przykłady:

(1.1) Długi rząd skulonych postaci dreptał w błotnistej papce trotuaru, czekając na 113^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) neutr. chodnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. trotuarowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. trottoir^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chodnik

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) chodnik, trotuar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. trottoir

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) chodnik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. trotuaro, rultrotuaro, movtrotuaro

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) chodnik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: