wynalazca – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wynalazek m
- forma żeńska wynalazczyni ż
- czas. wynaleźć dk., wynajdować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- nie mylić z: znalazca
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) inventor
- arabski: (1.1) مخترع m, مبتكر m
- aramejski: (1.1) ܐܒܐ m
- baskijski: (1.1) asmatzaile
- białoruski: (1.1) вынаходнік m
- czeski: (1.1) vynálezce m
- dolnołużycki: (1.1) wunamakaŕ m
- francuski: (1.1) inventeur m, découvreur m
- gruziński: (1.1) გამომგონებელი
- hindi: (1.1) आविष्कारक m
- hiszpański: (1.1) inventor
- interlingua: (1.1) inventor
- islandzki: (1.1) uppfinningamaður m
- kazachski: (1.1) өнертапқыш
- koreański: (1.1) 발명가
- kurmandżi: (1.1) dahêher
- litewski: (1.1) išradėjas
- łotewski: (1.1) izgudrotājs m
- niemiecki: (1.1) Erfinder m
- norweski (bokmål): (1.1) oppfinner m
- rosyjski: (1.1) изобретатель
- szwedzki: (1.1) uppfinnare
- włoski: (1.1) inventore
- źródła: