Звук — Вікіпедія

Звук є механічне вовнїня в матеріалнім середовищі, котре є способне выкликати в людьскім уху слухове одчутя. Фреквенція того вовнїня лежыть в россягу приближно 16 Гз аж 20000 Гз; за ёго граніцями чоловік звук слухом не чує. В шыршім смыслу ся дасть звук означовати як і вовнїня з фреквенціями мімо тот россяг.

Звук з фреквенціов низшов як 16 Гз (котре чують напр. слоны) є інфразвук. Звук з фреквенціов высшов як 20 кГз (напр. делфіновы ці пергач чують звук аж до фреквенції коло 150 кГз) є ултразвук. Дїї, котры суть споєны зо взником звуку, ёго шырінём і чутём ся зовуть акустіка.