Dejan Tiago Stanković – Wikipedija/Википедија

(Preusmjereno sa stranice Dejan Tiago-Stanković)

Dejan Tiago-Stanković
Dejan Tiago Stanković, 2015
Rođenje	2. 11. 1965. Beograd, SFRJ
Smrt	21. 12. 2022. (dob: 57) Lisabon, Portugal
Državljanstvo	Srbija i Portugal
Zanimanje	pisac i prevodilac
Sajt www.dejantiago.net

Dejan Tiago Stanković (Beograd, 1965 - Lisabon, 2022), pisac i književni prevodilac.

Odmah po završnim studijama arhitekture, 1991. godine, preseljava se u London, a potom u Lisabon gde živi, prevodi i piše na svom maternjem srpskohrvatskom i portugalskom jeziku.

Osim fikcije pisao je i kreativnu nefikciju za brojne srpske, hrvatske, portugalske, brazilske i britanske medije. Bio je kolumnista beogradskog nedeljnika NIN.

• Zamalek: roman o kismetu. (Laguna, Beograd, 2020.)
• Estoril, ratni roman (Geopoetika, Beograd, 2015.) ^[1]
• Odakle sam bila više nisam i druge lisbonske priče (Geopoetika, Beograd, 2012.) ^[2]

• Tales of Lisbon (Prime Books, Estoril, 2017.)
• Estoril, a war novel (Head of Zeus, London, 2017.)

• Contos de Lisboa (Prime Books, Estoril, 2017.)
• Lisboa ultrassecreta (Globo, São Paulo, 2017.)
• Estoril, romance de guerra (Bookbuilders, Lisboa, 2016.)

• za roman Estoril
  • Dobitnik Nagrade Branko Ćopić '^[3]
  • Uži izbor za NIN-ovu nagradu. ^[4]
  • Uži izbor za nagradu Isidora Sekulić.^[5]
  • Uži izbor za nagradu Stevan Sremac.^[6]
  • Uži izbor za nagradu Janko Veselinović.^[7]
• za zbirku pripovedaka Odakle sam bila više nisam”
  • Uži izbor za nagradu “Dušan Vasiljev”^[8]
  • Uži izbor za nagradu “Zlatni Suncokret”^[9]

autori: José Saramago, José Cardoso Pires, Fernando Pessoa, Gregorio Duvivier ^[10]

autori: Ivo Andrić, Miloš Crnjanski, Dragoslav Mihailović, Dušan Kovačević

• VIDEO Odliv mozgova: Dejan Tiago Stanković (1965-2022)
• "Zapisi & Prepevi" Blog Dejana Tiago-Stankovića Arhivirano 2016-05-14 na Wayback Machine-u
• Dejan Tiago Stanković | EU Prize for Literature