silling.org

kolega – SileSłownik

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Kollege.

Wymŏwa

AS: [kolega]

Rzeczownik

kolega rodzaj mynski ôsobowy

  1. tŏwarzisz roboty, nauki abo graczki
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    Ale pytom o do tego Janka Wiśniowskigo... To był mój nojlepszy kolega na froncie.
    • 1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego
    Jak zech przijechoł do Ôpolŏ i chcioł zech swōj motorad ajnśtelować i wychodzi prawie mōj znajōmy kolega.

ôdmiana:

ôdmiana: kolega
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kolega koledzy,
kolegowie
dopołniŏcz kolegi kolegōw
cylownik koledze,
kolegowi 		kolegōm
biernik kolegi kolegōw
nŏrzyndnik kolegōm kolegami
pz.: kolegōma
miyjscownik koledze kolegach
wołŏcz kolego koledzy,
kolegowie
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kolega koledzy,
kolegowie
dopołniŏcz kolegi kolegōw
cylownik koledze,
kolegowi 		kolegōm
biernik kolegi kolegōw
nŏrzyndnik kolegōm kolegami
pz.: kolegōma
miyjscownik koledze kolegach
wołŏcz kolego koledzy,
kolegowie

synōnimy:

  1. koleks, kamrat, kōmrat, przŏciel

antōnimy:

  1. cudzy, wrōg

Inksze jynzyki

  • angelski: colleague
  • czeski: kamarád
  • francuski: collègue
  • hiszpański: colega, compañero
  • niymiecki: Freund, Kamerad, Kollege
  • polski: kolega
  • ruski: друг, коллега, приятель