สมเด็จพระจักรพรรดินีฉุน - วิกิพีเดีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ฉุนหวงโฮ่ว (淳皇后)
จักรพรรดินีแห่งราชวงศ์หมิง
สถาปนา	พ.ศ. 1911
พระราชสมภพ	พ.ศ. 1829
สวรรคต	พ.ศ. 1887 (58 พรรษา)
ฝังพระบรมศพ	สุสานหลวงหมิงหวง (明皇陵) เมืองเฟิ่งหยางในมณฑลอานฮุย
พระราชสวามี	สมเด็จพระจักรพรรดิฉุน
พระราชบุตร	หนานชางอ๋อง (จู ซิงหลง) ซูยี่อ๋อง (จู ซิงเซิ่ง) หลินฮ่วยอ๋อง (จู ซิงจู่) เจ้าฟ้าไท่หยวน (太原长公主) สมเด็จพระจักพรรดิไท่จู่ เจ้าฟ้าเฉากั๋ว (曹國公主)
พระนามเดิม ไม่ปรากฏ พระสมัญญานาม จักรรพดินี "ฉุน" "淳" 皇后
ราชวงศ์	ราชวงศ์หมิง โดยการอภิเษก
พระราชบิดา	พระเจ้าหยาง
พระราชมารดา	พระชายาหยาง (扬王妃)
ตระกูล	เฉิน (陳)

ฉุนหวงโฮ่ว (จีน: 淳皇后; พินอิน: Chún huánghòu; 1829 – 1887) ตระกูลเฉิน (陳) เป็นพระอัครมเหสีของหมิงเหรินจู่ และเป็นพระราชชนนีของหมิงไท่จู่ จูหยวนจาง^[1]

ไม่มีบันทึกพระราชประวัติเกี่ยวกับพระองค์มาก นอกจากบันทึกว่าพระองค์อภิเษกกับหมิงเหรินจู่ และมีพระราชโอรสธิดาด้วยกัน

ในสมัยรัชศกจื้อเจิ้งปี 4 แห่งราชวงศ์หยวน (พ.ศ. 1887) เกิดภัยแล้งและโรคระบาดครั้งใหญ่ในหวยเป่ย (淮北) เป็นเหตุให้จักรพรรดิฉุน, จักรพรรดินีฉุน เสด็จสวรรคต และหนานชางอ๋องสิ้นพระชนม์ เพื่อนบ้านนามว่า หลิว จี้จู่ (刘继祖) ยอมสละที่ดินให้ฝังพระบรมศพ ปัจจุบันคือสุสานหลวงหมิงหวง^[2]

ในรัศศกหงอู่ปีที่ 1 แห่งราชวงศ์หมิง (พ.ศ. 1911) หมิงไท่จู่ ทรงเฉลิมพระสมัญญานามแด่พระราชชนนีว่า ฉุนหวงโฮ่ว (淳皇后)^[3]

• พ.ศ. 1829 : เฉิน (陈氏)
• พ.ศ. 1887 : กงฟูเหริน (公夫人)
• พ.ศ. 1911 : จักรพรรดินีฉุน (淳皇后)