โอลิมปิกฤดูร้อน 1984 - วิกิพีเดีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งที่ 23

เมืองเจ้าภาพ	ลอสแอนเจลิส  สหรัฐ
คำขวัญ	Play a Part in History
ประเทศเข้าร่วม	140
นักกีฬาเข้าร่วม	6,800 (ชาย 5,231; หญิง 1,569)
ชนิด	221 รายการ ใน 21 ชนิดกีฬา (29 ชนิดย่อย)
พิธีเปิด	28 กรกฎาคม 2527
พิธีปิด	12 สิงหาคม 2527
ประธานพิธีเปิด	ประธานาธิบดี โรนัลด์ เรแกน[1]
ผู้จุดคบเพลิง	ราเฟอร์ จอห์นสัน[1]
สนามกีฬา	โคลิเซียมอนุสรณ์แห่งลอสแอนเจลิส
ฤดูร้อน ← มอสโก 1980 โซล 1988 → ฤดูหนาว ← ซาราเยโว 1984 แคลกะรี 1988 → พาราลิมปิกฤดูร้อน 1984

โอลิมปิกฤดูร้อน 1984 หรือ มหกรรมกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งที่ 23 ซึ่งสหภาพโซเวียตได้คว่ำบาตรการแข่งขันในปีนี้ ไม่ส่งนักกีฬาเข้าร่วมการแข่งขัน ส่วนหนึ่งเพื่อแก้คืนที่สหรัฐอเมริกา ส่งนักกีฬาเข้าแข่งขันกีฬาโอลิมปิคครั้งก่อนที่กรุงมอสโก ในปี ค.ศ. 1980 ส่วนหนึ่งเป็นห่วงความปลอดภัยของนักกีฬาจากประเทศตน แต่บุคคลบางกลุ่มเชื่อว่าสหภาพโซเวียตเกรงว่านักกีฬาของตนจะไม่ผ่านการทดสอบสารกระตุ้น^{[ต้องการอ้างอิง]} ซึ่งจะทำให้ทั่วโลกรู้ถึงที่มาแห่งชัยชนะทางการกีฬาของตน^{[ต้องการอ้างอิง]} นักกีฬาที่มีชื่อเสียงจากการแข่งขันในปีนี้ได้แก่ Carl Lewis จากสหรัฐอเมริกาโดยสามารถครอง 4 เหรียญทองจากการแข่งขัน Mary lou Retton ครองเหรียญทองยิมนาสติกมากที่สุด นอกจากนั้นยังมี Greg Louanis ซึ่งเป็นนักกีฬาคนแรกที่สามารถครองเหรียญทอง 2 เหรียญทองพร้อมกันจากการแข่งขัน Springbroad และ Platform diving

เมื่อปี ค.ศ. 1980 นักกีฬาอเมริกันไม่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่กรุงมอสโก สหภาพโซเวียต เนื่องจากจิมมี คาร์เตอร์ ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาได้สั่งถอนนักกีฬาที่ไม่ร่วมการแข่งขัน แต่สหภาพโซเวียตก็คว่ำบาตรเช่นเดียวกัน โดยไม่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกปี ค.ศ. 1984 ที่ลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา

ตารางสรุปเหรียญรางวัล 10 อันดับแรก

อันดับ	ประเทศ	ทอง	เงิน	ทองแดง	รวม
1	สหรัฐ	83	61	30	174
2	โรมาเนีย	20	16	17	53
3	เยอรมนีตะวันตก	17	19	23	59
4	จีน	15	8	9	32
5	อิตาลี	14	6	12	32
6	แคนาดา	10	18	16	44
7	ญี่ปุ่น	10	8	14	32
8	นิวซีแลนด์	8	1	2	11
9	ยูโกสลาเวีย	7	4	7	18
10	เกาหลีใต้	6	6	7	19