นักบุญซาวา - วิกิพีเดีย
- ️Sun Jan 14 2018
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Saint Sava)
| ซาวา | |
|---|---|
.jpg) ภาพเฟรสโกแสดงนักบุญเซวาที่อารามสังฆบิดรเปช ประเทศเซอร์เบีย | |
| เจ้าชาย, อาร์คบิชอป, ผู้สารภาพ, ผู้เทียบเท่าอัครสาวก | |
| เกิด | รัสตโก เนมันยิช (Rastko Nemanjić) 1169 หรือ 1174[a] เซตา |
| เสียชีวิต | 27 มกราคม พ.ศ. 1236 (61–62 or 66–67) ตาร์โนโว จักรวรรดิบัลกาเรีย |
| นับถือ ใน | ออร์ทอดอกซ์ตะวันออก คาทอลิก[1][2][3] |
| สักการสถานหลัก | โบสถ์นักบุญซาวา เบลเกรด |
| วันฉลอง | January 27 [ตามปฎิทินเก่า: January 14] |
| สัญลักษณ์ | เกลเตอร์, อาจารย์, นักเทววิยา, ผู้บัญญัติ, ทูต, ผู้พิทักษ์คนยากไร้, นักเขียน |
| องค์อุปถัมภ์ | เซอร์เบีย, ชาวเซอร์บ |
นักบุญซาวา (เซอร์เบีย: Свети Сава, อักษรโรมัน: Sveti Sava, ออกเสียง: [sʋɛ̂ːtiː sǎːʋa]; Old Church Slavonic: Свѧтъ Сава / ⰔⰂⰤⰕⰟ ⰔⰀⰂⰀ; กรีก: Άγιος Σάββας; 1169 หรือ 1174 – 14 มกราคม 1236) หรือ ผู้สร้างความสว่าง (อังกฤษ: the Enlightener) เป็นเจ้าชายชาวเซอร์เบียและนักบวชอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์ อาร์คบิชอปองค์แรกแห่งคริสต์จักรเซอร์เบียที่เป็นออโตเซฟาลัส, ผู้บัญญัติกฎหมายเซอร์เบีย และทูตแห่งเซอร์เบีย นามเมื่อเกิดขอบท่านคือ รัสตโก เนมันยิช (ซีริลลิกเซอร์เบีย: Растко Немањић; Rastko Nemanjić) เป็นบุตรคนสุดท้องของเจ้าชายเซอร์เบีย สเตฟัน เนมันยา ปฐมกษัตริย์แห่งจักรวรรดิเนมันยิช ต่อมาเนมันยิชได้หลบหนีไปยังเขาอาตอส และบวชในนามว่า ซาวา (ซับบัส) ต่อมาท่านได้สร้างอารามฮีลันดาร์ขึ้นที่เขาอาตอส ที่ซึ่งต่อมาเป็นศูนย์กลางศาสนาและวัฒนธรรมที่สำคัญของเซอร์เบีย ในปี 1219 สังฆบิดรผู้ลี้ภัยในนีเซยาระบุให้ซาวาเป็นอาร์คบิชอปเซอร์เบียคนแรก ในปีเดียวกัน ซาวาได้เขียน โนโมแคนนอน ซาโคโนปราวีโล ขึ้น เป็นรัฐธรรมนูญที่เก่าแก่ที่สุดของเซอร์เบีย ซึ่งช่วยยืนยันความเป็นเอกราชทั้งทางศาสนาและทางฆราวาส ซาวายังได้รับการยกย่องเป็นผู้ริเริ่มวรรณกรรมยุคกลางเซอร์เบีย[4][5][6][7][8]
ท่านได้รับการยกย่องเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่สุดของประวัติศาสตร์เซอร์เบีย วันฉลองนักบุญซาวาในอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์ตรงกับวันที่ 27 มกราคม [ตามปฎิทินเก่า: 14 มกราคม] ท่านเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์แห่งชาวเซอร์บ, ประเทศเซอร์เบีย และการศึกษาในเซอร์เบีย โบสถ์นักบุญซาวาที่เบลเกรดสร้างขึ้นตรงจุดที่ร่างของท่านถูกเผาโดยพวกออตโตมันในปี 1594[9] ซึ่งในยุคนั้นชาวเซอร์บลุกฮือต่อต้านการปกครองของออตโตมันโดยใช้รูปของนักบุญซาวาเป็นธงสงคราม ปัจจุบันโบสถ์หลังนี้ยังเป็นหนึ่งในโบสถ์คริสต์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก
- ↑ "St Sava of Serbia". Independent Catholic News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-14. สืบค้นเมื่อ 2021-08-19.
- ↑ "Saint Sava Archbishop of Serbia". Catholic News Agency. สืบค้นเมื่อ 2021-08-19.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "Saint Sava - Saints and Angels". Catholic Online. สืบค้นเมื่อ 2021-08-19.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ Dvornik 1962, pp. 94–100.
- ↑ Matejić 1976.
- ↑ Obolensky 1988, pp. 115–172.
- ↑ Speake 2018, pp. 77–92.
- ↑ Curta 2018, pp. 91–99.
- ↑ Radić 2007, p. 234.
- Bataković, Dušan T., บ.ก. (2005). Histoire du peuple serbe [History of the Serbian People] (ภาษาฝรั่งเศส). Lausanne: L’Age d’Homme. ISBN 9782825119587.
- Blagojević, Miloš (1993). "On the National Identity of the Serbs in the Middle Ages". Serbs in European Civilization. Belgrade: Nova, Serbian Academy of Sciences and Arts, Institute for Balkan Studies. pp. 20–31. ISBN 9788675830153.
- Bogdanović, Dimitrije (1999) [1986]. "Свети Сава - Сабрани списи" (Internet ed.). Просвета и Српска књижевна задруга.
- Carter, Francis W. (1969). "An Analysis of the Medieval Serbian Oecumene: A Theoretical Approach". Geografiska Annaler. Series B: Human Geography. 51 (1–2): 39–56. doi:10.1080/04353684.1969.11879331.
- Ćirković, Sima; Korać, Vojislav; Babić, Gordana (1986). Studenica Monastery. Belgrade: Jugoslovenska revija.
- Ćirković, Sima (2004). The Serbs. Malden: Blackwell Publishing. ISBN 9781405142915.
- Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9780521815390.
- Curta, Florin (2018). "Angel on Earth and Heavenly Man: St. Sava of Serbia". Portraits of Medieval Eastern Europe, 900-1400. London: Routledge. pp. 91–99. ISBN 9781138637047.
- Curta, Florin (2019). Eastern Europe in the Middle Ages (500-1300). Leiden and Boston: Brill. ISBN 9789004395190.
- Dragojlović, Dragoljub (1993). "Serbian Spirituality in the 13th and 14th Centuries and Western Scholasticism". Serbs in European Civilization. Belgrade: Nova, Serbian Academy of Sciences and Arts, Institute for Balkan Studies. pp. 32–40. ISBN 9788675830153.
- Dujčev, Ivan S. (1978). "Saint Sava à Turnovo en 1235". Хиландарски зборник. 4: 17–29.
- Dvornik, Francis (1962). The Slavs in European History and Civilization. New Brunswick: Rutgers University Press. ISBN 9780813507996.
- Ferjančić, Božidar; Maksimović, Ljubomir (2014). "Sava Nemanjić and Serbia between Epiros and Nicaea". Balcanica (45): 37–54. doi:10.2298/BALC1445037F.
- Fine, John Van Antwerp Jr. (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 0472082604.
- Jakovljević, Živojin (2015). "A Royal Family: The Significance of Saint Sava and his Parents for the Establishment of Serbian Monasticism and the Serbian Church". Orthodox Monasticism: Past and Present. Piscataway, NJ: Gorgias Press. pp. 423–432. ISBN 9781463205300.
- Kalić, Jovanka (2017). "The First Coronation Churches of Medieval Serbia" (PDF). Balcanica (48): 7–18. doi:10.2298/BALC1748007K.
- Marjanović, Dragoljub (2018). "Emergence of the Serbian Church in Relation to Byzantium and Rome" (PDF). Niš and Byzantium. 16: 41–50.
- Marković, Miodrag (2009). "Saint Sava of Serbia and Athanasios II, the Patriarch of Jerusalem" (PDF). Niš and Byzantium. 7: 267–271.
- Matejić, Mateja (1976). Biography of Saint Sava. Columbus: Kosovo Publishing Company. ISBN 9780915887002.
- Mileusnić, Slobodan (2000) [1989]. Sveti Srbi (ภาษาเซอร์เบีย). Novi Sad: Prometej. ISBN 86-7639-478-4. OCLC 44601641.
- Miljković, Bojan (2008). "La vie de saint Sava de Serbie par Domentijan et les cultes des icônes athonites thaumaturges de la Vierge". Byzantion. 78: 304–338. JSTOR 44173078.
- Obolensky, Dimitri (1974) [1971]. The Byzantine Commonwealth: Eastern Europe, 500-1453. London: Cardinal. ISBN 9780351176449.
- Obolensky, Dimitri (1988). Six Byzantine Portraits. Oxford: Clarendon Press. ISBN 978-0-19-821951-4.
- Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell.
- Popović, Svetlana (2002). "The Serbian Episcopal Sees in the Thirteenth Century". Старинар (51: 2001): 171–184.
- Radić, Radmila (2007). "Serbian Christianity". The Blackwell Companion to Eastern Christianity. Malden: Blackwell Publishing. pp. 231–248. ISBN 9780470766392.
- Šarkić, Srđan (2011). "Some Remarks Concerning the Reception of Byzantine Law in Mediaeval Serbia" (PDF). Анали Правног факултета у Београду. 59 (3): 241–248.
- Sedlar, Jean W. (1994). East Central Europe in the Middle Ages, 1000-1500. Seattle: University of Washington Press. ISBN 9780295800646.
- Sotirović, Vladislav B. (2011). "The Serbian Patriarchate of Peć in the Ottoman Empire: The First Phase (1557–94)". 25 (2): 143–169.
- Speake, Graham (2018). A History of the Athonite Commonwealth: The Spiritual and Cultural Diaspora of Mount Athos. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9781108425865.
- Van Tricht, Filip (2011). The Latin Renovatio of Byzantium: The Empire of Constantinople (1204-1228). Leiden: Brill. ISBN 978-9004203235.
- Vlasto, Alexis P. (1970). The Entry of the Slavs into Christendom: An Introduction to the Medieval History of the Slavs. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9780521074599.