th.wiktionary.org

ผู้ - วิกิพจนานุกรม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰuːꟲ, จากจีนยุคกลาง (MC pjuX)[1]; ร่วมเชื้อสายกับลาว ຜູ້ (ผู้), ไทลื้อ ᦕᦴᧉ (ผู้), ไทดำ ꪠꪴ꫁ (ฝุ้), ไทใหญ่ ၽူႈ (ผู้), ไทใต้คง ᥚᥧᥲ (ผู้), คำตี้ ၸူႛ, อาหม 𑜇𑜥 (ผู), ปักษ์ใต้ พู้, จ้วง boux

การแบ่งพยางค์พู่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpûu
ราชบัณฑิตยสภาphu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰuː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงพู่
ภู่

ผู้

  1. คำใช้แทนคำว่า คนหรือสิ่งที่ถือเสมือนคน
  2. คำใช้ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ใช้เป็นนาม เช่น ผู้โดยสาร ผู้ร้าย

ผู้

  1. เป็นเพศชาย

ผู้

  1. ซึ่ง
  1. Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.