tr.wikipedia.org

Zeydilik - Vikipedi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

(Zeydiyye sayfasından yönlendirildi)

Bu maddenin veya maddenin bir bölümünün gelişebilmesi için alakalı konuda uzman kişilere gereksinim duyulmaktadır.
Ayrıntılar için lütfen tartışma sayfasını inceleyin veya yeni bir tartışma başlatın.
Konu hakkında uzman birini bulmaya yardımcı olarak ya da maddeye gerekli bilgileri ekleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
(Temmuz 2012)

Zeydîlik (Arapça: الزيديّة az-Zaydiyya, Osmanlıca: Zeyd’îyye), Batı'da Beşçiler olarak da bilinir. Zeyd b. Ali'nin tâkipçisi olan Şiâ mezhebidir. Zeyd'îyye fıkıhını tâkip eden kişiler Zeydî olarak adlandırılırlar ancak Zeydî Vâsıtî denilen Ca'feriyye bir grup da bulunmaktadır.

Zeydî fıkhının tâkipçileri diğer Şîa mezheplerinde olduğu gibi ilk dört imamı kabul ederler ancak beşinci imam olarak Muhammed el-Bâkır yerine kardeşi Zeyd b. Ali'yi kabul ederler. İmamı ve kurucusu olan Zeyd b. Ali önce babası Zeynelâbidîn sonra da kardeşi Muhammed el-Bâkır'dan okuyarak yetişti.

Muhammed Peygamber
Ali 1. İmam
Hasan 2. İmam
Hüseyin 3. İmam
Zeynelâbidîn 4. İmam
Zeyd b. Ali 5. İmam

Zeydîler fıkıh açısından Ehl-i Sünnet mezhepleri olan Hanefîlik ve Şâfiîlik ile Şiîliğin Ca'feriyye fıkhına çok yakındırlar.

Teoloji veya kelâm açısından Zeydîler diğer Şîa mezheplerinde olduğu gibi Mutezile'ye yakındırlar.

İlk Zeydî devleti M.S. 864 yılında Alavîler tarafından Taberistan'da (Hazar Denizi'nin güney kıyı şeridinde) kurulmuş ve liderlerinin 928'de Sâmânîler tarafından öldürülmesine kadar da varlığını sürdürmüştür. Kırk yıl sonra devlet Gîlân'da (Kuzeybatı İran) yeniden kurulmuş ve 12. yüzyıla kadar da ayakta kalmıştır.

Zeydiyye (Beşçiler)[1]

  • Dukeynîlik

İslâm peygamberi Muhammed bin Abdullah’ın hâleflerinin Ali bin Ebû Tâlib'in tarafını tutmamalarından dolayı imanlarını kaybettiğine inananların mezhebi;

  • Halefîlik

İmâm Zeyd b. Ali’nin hâleflerinin "Abd el-Samed" adlı bir şahıs ve onun neslinden devam ettiğine inananların mezhebi;

  • Heşebîlik / Sûrhabîlik

Hüseyin’in intikamını almak için isyan eden Muhtâr es-Sekafî’nin ordusundaki bir grup mevâlîye verilen ad.

  • Carûdîlik

Adını "Ebû’l Carûd Ziyad bin Ebû Ziyad"’dan alan, Ebû Bekir, Ömer ve Osman’ın her üçünün de Ali bin Ebû Tâlib’i halife seçmemekle bir kebîre işlemiş olmamakla beraber hatalı bir davranışta bulunduklarına ve bu nedenle de artık onların Ashab-ı Kiramlıklarının geçerli olmayacağını beyân etmekle beraber âlenen de suçlamaktan kaçınan, diğer taraftan ise Âişe, Talha b. Ubeydullah ile Zübeyr b. AvvâmAli bin Ebû Tâlib'e başkaldırmış olmalarından ötürü şiddetle kınayanların mezhebi.

Cerîriyye diye de anılan ve Zeydiyye’den Süleyman b. Cerîr’in (ö. 187/803’ten sonra [?]) görüşlerini benimseyenlere verilen ad.

Süleymanîliğe bağlı olan alt kollar:
  • Butrîlik / Tâbîrilik

Zeydiyye’den Kesîrünnevâ el-Ebter’in (ö. 169/785-86) görüşlerini benimseyen ve Hasan b. Sâlih’e (ö. 168/784-85) nisbetle Sâlihiyye diye de anılan fırka.

  • Salihîlik

Zeydiyye’den Hasan b. Sâlih’in (ö. 168/784-85) görüşlerini benimseyen ve Kesîrünnevâ el-Ebter’e (ö. 169/785-86) nisbetle Bütriyye veya Ebteriyye diye de anılan fırka.

  • Vâsîtîlik

Beşçi olmakla beraber On İki İmamın tamamını da tanıyan Zeydîler’in oluşturduğu mezhep.

Zeydîler Yemen'de hakim dini grup olup Zeydî liderler yönettikleri topluluklar tarafından "Halife" unvanıyla anılırlar. Yemen'in yöneticisi Al-Hadi Yahya bin al-Hussain bin al-Qasim ar-Rassi, Muhammed'in torunu olan bir halife olarak bilinirdi. Sistem, 20. yüzyılın ortalarına 1962'deki devrime kadar böyle sürmüştür.

Günümüzde Zeydiyye Mezhebi başta Yemen, Umman, Suudi Arabistan olmak üzere birçok ülkede taraftarı olan bir mezheptir. Yemen nüfusunun (23.833.000[2]) yaklaşık % 30'unu oluşturan 7.150.000 kişi Zeydiyye Mezhebine mensuptur.[3] Suudi Arabistan'ın % 5.5 (1.200.000) ve Umman'ın % 2.2 (60.000) Zeydi'dir.

Haşim bin ʿAbd Menâf
Haşimoğulları
ʿAbd el-Muttalib bin Haşim
Amine bint VehbʿAbd Allâh bin ʿAbd el-MuttalibEbû TâlibEz-ZûbeyrHamza`Abbâs‘binʿAbd‘el’Muttalib
Hatice bint HüveylidMuhammedʿAbd Allâh bin `Abbâs
FatımaAliHavlet bint Câ'fer`Alî bin ʿAbd Allâh
Selman-ı Farisî
Hasan bin AliHüseyin Seyyid eş-ŞühedâMuhammed bin HanefiyyeAbbâsîlerMuhammed "el-İmâm" bin `Alî bin el-`Abbâs
Hasan bin ZeyyîdZeyyîd bin HasanHasan el-Mû'tenâZeynelâbidînKeysanilikBû'Müslim’îyyeMazdekçilik
Taberistan AlavîleriHasan bin ZeydʿAbd Allâh el-KâmilMuhammed el-BakırZeyd bin Ali eş-ŞehidSinbâdNeo’Mazdekçilik
İbrahim bin ʿAbd AllâhMuhammed bin ʿAbd Allâh (Muhammed bin Abdullah el-Mehdi)İdris bin ʿAbd Allâh
İdrîsîler
(Zeyd’îyye)
İmametZeydilikEl-Mukanna’îyyeHurremiyye
(Babek Hûrremî)
Yahya bin ʿAbd AllâhZû'n-Nûn el-MısrîCâ’bir bin Hayyân[4]Câʿfer es-Sadık[5]Hasan bin Zeyd'ül-AleviKızılbaşGnostisizm
Beyazid-i BestamiʿAbd`Allâh‘el’Eftâh‘bin’Câʿfer‘i’Sâdıkİsmail bin Ca‘fer es-SâdıkMusa el-KâzımÇepnilerTahtacılar
Fethîlik (Eftâh’îyye)Vâfî Ahmed (ʿAbd Allâh bin Muhammed bin İsmâ‘il) el-VâfîMuhammed‘bin’İsmâ‘il‘eş’Şâkir (Yediciler)Ali er-RızâTaberistan Zeydî-Alavîler EmîrliğiMelamilik
Muhammed bin ʿAbd Allâh el-EftâhTakî Muhammed (ʿAhmed bin ʿAbd Allâh bin Muhammed) et-Tâkîİsmaililik (İsmâ‘il’îyye/Yedicilik)Muhammed el-CevâdTavvûsîlik (Tavvûs’îyye/Altıcılık)Bâtınîlik (Bâtınî İsmâ‘il’îyye)Ezoterizm
TasavvufRazî ʿAbd Allâh (Hüseyin bin ʿAhmed bin ʿAbd Allâh) ez-ZekiKufeli Hamdân Kârmat (Karmatîyye/Yediciler)Ali el-HâdîVâkıfîlik (Vâkıf’îyye)Mitraizm
SâbiîlikMehdi (Fatımi)Ebû-Saʿid Hasan bin Behrâm Cennâbî (Bahreyn)Hasan el-AskerîMuhammed‘bin’Ali‘en’NakîMuhammedîlik (Muhammed’îyye)
Muhammed ed-DerezîFâtımî DevletiKarmatîlik (Yediciler/elʿBakl’îyye)Muhammed el-MehdiFazlʿAllâh Esterâbâdî (Hurûfilik)Muhammad bin Nusayr
DürzîlikMustalilikNizarîlikOn İki İmamHurûfilikNusayrilik
Mecîd’îyye/Hâfız’îyyeTâyyîb’îyyeTürkistan AleviliğiKabbalah
Sünnî BuhraDavudîʿBuhra’1094Alamut Kalesi
(Sabbahiyye)
Muhammed Kebir ArizîMahmud Pâsikhânî
Câʿferî Buhra (1426)Patanî Buhra (1538)SüleymanîʿBuhra’1591Alavî Buhra (1625)Tâcü’l-Ârifîn Ebu’l Vefâ Vefâîlik (Vefâ’îyye)Nûktâvîlik (Hurûfilik)
Hebtiahs Buhra (1754)Etbeî’MelekʿBuhra’1840İleri Davudî Buhra (1977)Tac’ed-Dîn Geylânî Halvet’îyye/Zahid’îyyeEbu’l Bekâ Baba İlyas Bâbâîlik (Bâbâ’îyye)Seyyid Nesîmî (Hurûf’îyye)
Yusuf Hemedanî Melâmet’îyye/Kalender’îyyeÛveys bin Âmir-î Karenî (Üveys’îyye)İmamet (İsnâaşeriyye öğretisi)Safî’ûd-Dîn İshak Safev’îyyeBaba İshak İshak’îyyeDedebabalık (Bektaş’îyye)
Ahmed Yesevî Yesevilik / Melâmet’îyyeHallâc-ı Mansûr
(En-el Hak)
Cûneyd El-BağdâdîSadr’ed-Dîn Mûsa / Hoca Âlâ’ed-Dîn ÂliHâmid’ûd-Dîn-i Veli / Hacı Bayram-ı VeliAhmed er-Rifâi
Kutb’ûd-Dîn Haydar Kalenderilik / YesevilikMuhy’ûd-Dîn-i Ârabî
(Sufi metafiziği)
Abdülkâdir Geylânî (Kadir’îyye)Şeyh İbrahim Cûneyd / HaydarBayram’îyye/Celvet’îyye Azîz Mahmûd HüdâyîRıfâ’îyye
Hacı Bektaş-ı Veli Haydarîlik / EkberîlikSadr’ed-Dîn Konevî (Ekber’îyye)Yefâ’î / Şah Ni'metullah-i VeliSultân Ali Mirza Safevî Devleti / I. İsmailSarı Saltık Dede (Saltuk’îyye)Galip Hasan Kuşçuoğlu
Ahî Evran / AhilikKızılbaşNi‘metullâh’îyyeİsnâ‘aşer’îyyeBarak’îyyûnGalibi Tarikatı
Taptuk EmreAbdal MûsaBurhan’ed-Dîn Hâlil’ûllâhAlevilikKürt Alevîliği
Yunus EmreBalım SultanNadir ŞahSultan SahakAdiyy bin Müsafir
Kaygusuz AbdalBektaşilikNûrbakş’îyyeCâʿfer’îyyeYâresânîlerÊzidîler
Âli’îyyeHarabât’îyyeUsûlîAhbârî
Pir Sultan AbdalCelâl’îyyeAfşarlarLuvilerKabalizm
Kul HimmetKaçar HanedanıIşık Alevîliği
Şeyhilik
Babilik
Velâyet-i Fakih yâ Hükûmet-i İslamîEzelî BâbîlerBahâîlik
İran
  1. ^ "An Ismaili heresiography: the "Bāb al-shayṭān" from Abū Tammām's Kitāb al-shajara by Wilferd Madelung & Paul Ernest Walker, Sayfa: 88-94, Brill, 1998". 10 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2014.
  2. ^ "Statistical Yearbook 2011". Central Statistical Organisation. 5 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2013.
  3. ^ "Yemen: The conflict in Saada Governorate – analysis". UN High Commissioner for Refugees. 24 Temmuz 2008. 20 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2014.
  4. ^ Muhammed Ebû Zehra: Mezhepler Tarihi, Sayfa 225, Düşün Yayıncılık, İstanbul, 2011. (Câ’bir, i’tikad ve imân esasları konusunda Câ’fer-i Sâdık’tan ders almış ve onun i’tikadını benimsemiştir. Câ’bir bin Hayyân, Câf’er-i Sadık’ın îlmini topladığı beşyüz risâlesini bir araya getirerek tek bir kitâp halinde yayınlamıştır. Câ’bir bu risâlelerin, kendisinin Câf’er-i Sadık’tan edindiği feyz ve ilhâmlar sayesinde teşekkül ettiğini belirtmiştir.)
  5. ^ Muhammed Ebû Zehra, Mezhepler Tarihi, Sayfa 225, Düşün Yayıncılık, İstanbul, 2011. (İmâm Câ’fer’in Allah’ın mevcûdiyetini bilme gayesi için Kozmoloji ilmiyle uğraştığını bildiren deliller vardır. Elde ettiği bilgileri Allah’ın vahdaniyetini ispat etmek amacıyla kullanmıştır. Bu konuda, İmâm Câ’fer-i Sadık, Kur'an’in evren ve tabiât hakkında bilgiler vererek insanları düşündürme methodunu uygulamıştır. Mufaddal bin Amra’ya yazdırdığı “Risalet-ût Tevhîd” adlı kitabında tabiât olaylarının insanın hizmetine sunulmuş olduğunu öne sürerek, hepsinin bir yaratıcının eseri olması gerekliliği hakkında yürüttüğü fikirlerini savunmuştur.)