yalnız - Vikisözlük

IPA^(anahtar): /jɑlˈnɯz/

Heceleme: yal‧nız

Osmanlı Türkçesi يالڭز‎ sözcüğünden

yalnız (belirtme hâli yalnızı, çoğulu yallarınız)

1. (ruh bilimi) toplumsal ilişkilerden yoksun veya yoksun bırakılan kişi

yalnız

1. ama

   Giderim, yalnız arkadaşlarımı isterim.

   Güzel, yalnız biraz renksiz.

yalnız yalnız

1. yanında başkaları olmayarak

   İki refik, sevgili arkadaşlarını yalnız bırakmak istemediler. - A. H. Müftüoğlu

2. yalnızca

   Kendisini yalnız Bombay'a kadar götürecek tren parası vardı. - F. R. Atay

yalnız (karşılaştırma daha yalnız, üstünlük en yalnız)

1. yanında başkaları bulunmayan

   Sokaktaki yalnız çocuk.

Heceleme: yal‧nız

Eski Türkçe jalanguz‎ (jalanguz)

yalnız

1. yalnız

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki