Życie za życie

Polacy w szczególny sposób potraktowani zostali w wieku XX, a wyjątkowej próbie poddani zostali w okresie II wojny światowej (1939-1945).

Będąc ofiarą ludobójczej polityki nazistowskich Niemiec i sowieckiej Rosji zostali jednocześnie zmuszeni do bycia świadkami mordu popełnionego na europejskiej społeczności żydowskiej. Bowiem ze względów czysto logistycznych większość spośród blisko 6 milionów Żydów Niemcy zgładzili na okupowanych ziemiach polskich.

Rząd Polski na emigracji i władze Polskiego Państwa Podziemnego w Kraju domagały się powstrzymania zbrodni. Oprawcom niemieckim zapowiedziano surową karę. Własnych zdrajców i kolaborantów, o ile istniała taka możliwość, starano się karać natychmiast.

Polacy i Żydzi zostali szczelnie odseparowani, niedozwolone kontakty były przez Niemców karane śmiercią. Pomimo ogromnej biedy, terroru i zagrożenia życia, wśród tych Polaków, którzy mieli kontakt z Żydami, znaleźli się tacy, którzy dla ratowania bliźniego gotowi byli zaryzykować życie własne i swych najbliższych. Pomagano indywidualnie i zbiorowo. Od 1942, pod auspicjami Polskiego Państwa Podziemnego, działała Rada Pomocy Żydom „Żegota”.

Szczególne miejsce wśród Pomagających zajmują Ci, którzy za swą bohaterską postawę zapłacili życiem. Była wśród nich m.in., widoczna na zdjęciu u góry strony, rodzina Kowalskich, zamordowana przez Niemców w Ciepielowie w roku 1942.

Zainteresowanie tymi cichymi bohaterami pojawiło się zbyt późno. Na ogół Pomagający i represjonowani za Pomoc żyli i umierali nie będąc nikomu znani.

Mamy nadzieję, że informacje tu zawarte, choć wymagające wielu jeszcze uzupełnień i stanowiące zaledwie pierwszy etap dalszych prac, spotkają się z Państwa zainteresowaniem. Liczymy też na Państwa pomoc.

Pełny tekst wstępu

muzyka: Kamil Pawlicki