persee.fr

La provision des évêchés français (suite) après la réconciliation des cours de France et de Rome sous Innocent XI - Persée

  • ️Dubruel, Marc
  • ️Tue May 03 2016

doc-ctrl/page/rotate-ccwdoc-ctrl/page/rotate-ccw doc-ctrl/page/rotate-cwdoc-ctrl/page/rotate-cw

Page 302

302 REVUE D'HISTOIRE DE L'ÉGLISE DE FRANCE

LA PROVISION DES EVEGHÉS FRANÇAIS

Suite 1

In questo stato di cose e dopo essersi tfasmessi i primi brevi 2, a Mons. nunzio Nicolini 3, accio li présentasse a i promossi nell' atto di fare la professione di fede avanti a lui, sopragiunse la nuova délia rnalattia e poi délia morte di esso Mons. nunzio Nicolini, che turbo non poco la série degliaffàri, non solo per quel tanto che poteva il suo ministerio con- tribuire alla buona condotta o terminazione del negozio, ma anco perché mancava l'esecutore a cui resta vano appoggiate le piu importanti precauzioni prese sopra la presentazione dell' accennato brève e dell' atto délia professione délia fede, onde grandèmente si dubitava che i vescovi havendo già in potër loro le bolle, 6 si mettessero ad-

1. Voir Revue d'histoire de V Église de France, n. 7, Janvier 1911.

2*. Texte de ce bref d'après les papiers d'Ansaldi, Arch. Vat. Inst. Misceïï. Arm. I, n. 39, f° 344, Die 21 janv. 1692, Electis Masiliensi et Nemausensi, Die 4 febr. 1692, Electis Auxitano et Tholonensi. Innocentius P. XII. Dilecie fili, salutem et apostolicam benedictionem. Quam solli- citi esse debeamus ne Ecclesiœ jura ullum pontificalus nostri tempore detrimentum patiatur, non est quod multis tibi explicemus ; id enim ipse facile intelligis, ubi serio perpenderis illius nos in terris, immeritus licet, vices gerere, qui hujusmodi haereditatem acquisivit sanguine suo, quamque propterea propensis studiis a quolibet damno immunem inviolatamque servare tenemur. Cum autem in nostro secrelo concistorio hoc mane habita ob virtutes quibus prsestas Massiliensi Ecclesise te prsefecerimus, nostrarum esse partium prorsus duximus tibi injungere ut sacrorum canonum ecclesiastica jura violare out violari sinere vetantium, inprimisque sanc- tionis Lugdunensis concilii, quse ad regaliam, uti nuncupant, attinel, psenarumque ab ipsis injlictarum memor, eidem regalive nullatenus tacite unquam vel expresse, consentias, sed ab iis omnibus abstineas, unde illius usus admissus quoquomodo videri posset. Et quidem de avila chrislianissimi régis pietate deque filiali ipsius erga sanctam hanc Sedem observantia adeo prseclare sentimus, ut veteri inconcussae- que Ecclesiarum- quseoneri hujusmodi obnoxise nonsunt immunitati egregie consul- turum, plane nobis polliceamur. Tibique interim, dilecte fili, apostolicam, etc. 3. Le nonce Nicolini, ancien vice-légat d'Avignon, et fort apprécié en France, mourut après une longue maladie de trente jours, le 4 février 1692. Son auditeur Orazio Filippini ne lui survécut pas trois mois : il mourut lui-même le 22 avril. On conçoit dans quel désarroi se trouva la nonciature de Paris. Arch. Vat., Nunz. Francia, vol. clxxxii, lettres du 4 février et du 28 avril 1692.